بسم الله الرحمن الرحیم

در عالم ماده برای بدست آوردن هر چیزی باید مبلغی پول هزینه کنی تا آن چیز را بدست آوری . یعنی در دنیا کسی به تو غذا و لباس و.. خانه و غیره ، به رایگان نمی دهد . اما در عالم معنا ، خداوند مهربان تو را مفت و مجانی به عالم ملکوت می رساند و هیچ پولی هم از تو نمی خواهد . در دنیا تو باید ابزار دست و پا و .. را شبانه روز به کار گیری ؛ تا بتوانی لقمه ای نان بخوری و زندگی کنی .تازه بعد از این همه دوندگی ها می شوی صاحب خانه و ماشین و .. هر چیزی که تو اسمش را رفاه و آسایش می گذاری . اما در عالم معنا تو خیلی راحت فقط با حرکت در وجودت می توانی صاحب آن چیزهایی شوی که حتی در ذهن و تصور تو هم نمی گنجد. 

در دنیا هر کس بیشتر صاحب سرمایه و پول باشد ؛ او را بیشتر احترام می گذارند و بله چشم قربان گوی او هستند ؛ اما در عالم معنا هر کس در نزد خدا ی مهربان بیشتر احساس عجز و نداری کند و بیشتر به فقر وجود خود پی ببرد ؛ ملائکه بیشتر او را تحویل می گیرند و فقط با یک حرکت در وجود تو را با تمام نداری و فقر ، ثروتمند می کنند  .تنها کاری که تو باید کنی که به این ثروت وجودت برسی این است که فقط به تکلیفت عمل کنی و مسیر وجودت را در جهت او تنظیم کنی و حرکت تو به سوی او باشد نه به سوی غیر او  و در این چند صباح عمرت خانه ی قلبت را که مفت و مجانی در اختیار تو گذاشته از اغیار ( نامحرمان قلب و راهزنان دل ) پر نکنی و قلبت را از قاذورات و گناهان و رذایل اخلاقی پاک کنی و خانه را به صاحب خانه تحویل دهی ؛

آن وقت خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل !!!  

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی پرسید : این فنج ها ی در قفس چه هدفی از زندگی دارند ؟ از صبح تا شب فقط آب و دانه می خورند و در این قفس تنگ از این گوشه به آن گوشه می پرند و فردا باز دوباره همین آب و دانه ی تکراری را می خورند و.. واقعا به چه هدفی زنده اند و زندگی می کنند ؟ !

متأسفانه عده ای از ما انسانها درست مانند این فنج ها ، بی هدف صبح را به شب می رسانیم و فردا باز چشم باز می کنیم و در فکر همین آب و دانه ی دنیای خود هستیم و قدمی هم بالاتر از این قفس بر نمی داریم و از لانه ی خود دور نمی شویم . تنها فرق ما با فنج ها در این است که قفس ما آدم ها خیلی بزرگتر از فنج هاست و آب و دانه مان هم متنوع تر است ؛ تازه فنج بی ادعاست و به زیبا بودن قفسش نمی نازد ؛ اما ما به ویلایمان می نازیم  و بزرگی قفسمان را توی سر این و آن می زنیم و به آن مغروریم . در حالی که این وسعت زمین و این همه آب و دانه های رنگین و متنوع در چشم اهل معنا و اهل دل ، اصلا عددی نیست و بسیار کوچک به نظر می آید . فنج اگر شب تا صبح در قفس است و بدون هدف عمرش را می گذراند ؛ عیب نیست چون او که عقل ندارد ؛ اما من و شما که اشرف مخلوقات و صاحب عقل و اندیشه هستیم و خداوند ما را بی هدف خلق نکرده ؛ اگر بی هدف صبح را به شب برسانیم ؛ و دلمان را به این چند روزه ی دنیا خوش کنیم ؛ برایمان عیب است و ....مصیبتی بالاتر از این نیست که به این قفس بودنمان راضی و مغرورشده ایم ! 

بسم الله الرحمن الرحیم

حال و احوال آدم ها با هم یکی نیست ، چون درون آدم ها با هم فرق می کند و در نتیجه بینش و دیدگاه آنها هم متفاوت می شود .

این دو گانه بودن دیدگاه ها ، باعث شده انسانها در اعتقادات با هم اختلاف داشته باشند . کلّا اختلافاتی که شما بین یک زوج یا در بین دوستان  یا امروز بین کشورها می بینید ؛

تماما بخاطر متفاوت بودن دیدگاه آنهاست . وقتی بینش و دیدگاه تو به هستی درست شد ؛ هستی را از زاویه ی درست نگاه می کنی و به راز هستی پی می بری .

بدنبال بینش و نگاه درست ، اندیشه ی درست می آید و به دنبال این اندیشه ی درست ، عملکرد تو درست می شود و این عملکرد درون تو را می سازد .

خانه ی درون که ساخته شد ؛ تو در آن ساکن می شوی و در آن قرار و آرام داری و دیگر در اعتقادات خود ثابت می شوی و ثابت هم می مانی ؛

چون دید و نگاه تو به هستی باز شده و با بینش درست حق را یافتی و دیگر به این راحتی هر مذهب و آئینی نمی تواند تو را گول بزند و تو دنبال هر کیش و مذهبی راه نمی افتی و در زیر هر پرچمی هم سینه نمی زنی ، چون با بینش و عقیده ی درست راه را از چاه می دانی .